Belevingen in quarantaine ~ Frans Lap

5. Van wachtkamer naar leefkamer

30-03-20

Het is weer uitgesteld. Voor de 3^e keer. Dat zit zo.

De 2^e helft van 2019 ging mijn gezondheid en ook gewicht achteruit. Ik werd steeds zwakker. Een echte oorzaak ervoor werd niet gevonden. Op 1 november werden in beide nieren heel grote stenen ontdekt. De vermoedelijke oorzaak van mijn zwakte. Het was direct duidelijk: die stenen moesten eruit. En dat mocht niet te lang duren anders zouden mijn nieren niet meer goed of matig kunnen functioneren. Maar de uroloog wilde ook niet gelijk opereren: ik moest eerst flink aansterken. Daarom duurde het tot 23 januari voor de linkerkant geopereerd werd. Dat was lang wachten, veel langer dan ik had gehoopt. Die hele tijd werd gedomineerd door het uitzien naar dat grote moment dat de steenbevrijding eindelijk kon beginnen. Ik dacht dat ongeveer 6 weken daarna de rechternier aan de beurt zou zijn. Ongeveer begin maart dus. Daarna kon mijn leven hopelijk weer beginnen. Het was dus vooral wachten en uitzien naar betere tijden.

Maar helaas, het liep anders. Na de operatie van 23 januari bleek mijn nier dicht te zitten. Er moest een extra operatie aan te pas komen. Gepland op 12 maart….uitgesteld naar 19 maart. Dan komt corona ertussen: uitgesteld tot na 28 maart……… en nu weer, voor de 3^e keer, tot na 4 mei.

Kortom: linker nier is nog steeds niet klaar en rechts moet nog helemaal. En het gaat duren en duren.

Wat doet dat met me? Het is natuurlijk in eerste instantie teleurstellend. Dat duurde bij de eerste twee keren telkens ongeveer een dag. Een hele dag chagrijnig, stil e.d.. Daarna herpakte ik me en ging opnieuw door met wachten en uitkijken. Maar na de 3^e keer werd het anders. Tot mijn eigen verbazing kreeg ik ineens iets over me als: ik ga niet meer zitten wachten. Ze bekijken het maar daar. Ik ga leven wat ik nú kan leven. Ik hoor wel wanneer ze daar tijd voor me hebben, maar ik kijk er niet meer naar uit. Ik doe het wel tussendoor. Dus door het uitstel veranderde mijn focus en kwam er ineens energie vrij die ik al die tijd in wachten had gestopt en in hoe het straks misschien zal zijn.

Gelukkig is mijn conditie verbeterd en mijn gewicht toegenomen. Er is meer energie. Nog niet wat het moet zijn, maar ik doe het er nu mee! Ik ben begonnen met schrijven, in de tuin wat klusjes doen en nog een paar van die dingen. En…het voelt nu heel anders! Van de wachtkamer ben ik verhuisd naar de leefkamer!