Ik zag twee beren assisteren – Ervaringen van een HP stagiaire 

Eén van de cursisten had een lesdag gemist en dat gaf mij, stagiaire, de kans om het docentschap 1 op 1 te oefenen. Een hele andere dynamiek dan in een groep. De cursist was in een situatie van diepe rouw en dat vroeg extra afstemming van mij. Gelukkig heb ik op gebied van mediatie en fysieke oefeningen veel ervaring en begonnen we na een deelrondje met een zachte thuiskom-oefening waarbij de aandacht bij het lichaam blijft. Dit op een gegeven moment begeleid met prachtige muziek die ik speciaal hiervoor uitgekozen had (voor degenen die het op willen zoeken: Faith’s Hymn van Beautiful Chorus). Dit werd als zeer passend en afgestemd ervaren en dat was erg fijn om te horen. De staat van rouw is een kwetsbare situatie en het vraagt goede afstemming om een oefening samen te stellen die naar een staat van enige focus kan brengen om de lesstof toch te kunnen opnemen.
De lesstof bracht ik al pulsend over waarbij ik steeds kalm vertelde wat ik aan het doen was. Een beetje anders dan normaal waarbij we een demo doen waarna de cursisten het afgewisseld oefenen. Nadat ik alles had overgebracht en daarbinnen ook zo goed mogelijk afgestemd had gepulst en zo nu en dan tips kreeg van de aanwezige master was het de beurt van de cursist om de lesstof te oefenen op iemand. Maar omdat er niemand beschikbaar was om het te ondergaan hadden we twee redders erbij gehaald: twee grote beren. Met de grootte van een kleuter. Prima om op te oefenen. Terwijl ik alles nog eens voordeed op de ene beer oefende de cursist de lesstof op de andere beer.
Gierend van het lachen konden we zo de middag afsluiten. Bijzonder in zo’n situatie. En het oefenen op de beren bleek effectiever dan gedacht: je krijgt de pulsen toch in je lichaam wat in deze methode een belangrijk element van onthouden is. ‘Body-memory’
Dus: heb je niemand om je nieuwe pulsen op te oefenen? Pak je beer!
auteur: Suzanne Lap