Met blote voeten door het bos ~ Suzanne blogt

Ik liep door het bos met veel vermoeidheid. Ik hoopte dat ik wat zou opknappen maar dat gebeurde niet. Ik dacht erover om terug te gaan maar ineens herinnerde ik me die vele artikelen en filmpjes waar ze vertellen over de voordelen van met de blote voeten over het gras te lopen. Bedachtzaam kijk ik naar de dennenappels voor me op het pad.

Gras, ja, maar hier? Toch doe ik mijn schoenen en sokken uit nadat ik het stukje met de meeste dennenappels ben gepasseerd. Het is gelukkig niet koud dus dat maakt het acceptabel voor me. Het is even vreemd om de directe grond onder mijn voeten te voelen en werkelijk geen enkel steentje of takje ontgaat me. Het doet best wel pijn. Maar ik ontwijk behendig de dennenappels en de stronken die uit de grond steken. Sommige stukken met mos voelen fijn aan. Ik zie nauwelijks iets van het bos want ik ben gefixeerd op het pad om maar niet in een echt pijnlijk ietsig te stappen. Laat staan iets viezigs, brrrr. Dat ik de omgeving een beetje mis is jammer want die is erg mooi maar ik merk wel wat ik me beter begin te voelen en mijn voeten best warm zijn. Een beetje gloeierig. En ik ben trots dat ik het gewoon heb gedaan, gelijk mijn schoenen uitgedaan toen ik op het idee kwam. Weer bij het asfalt aangekomen is de lol er wel vanaf. Het ging me juist om het contact met de aarde. En bij het mooiste stukje trek ik mijn schoenen weer aan en kijk ik nog eens goed om me heen over de vennen vol met waterlelies.

Het heeft geen wonderen verricht, ik ben nog steeds erg vermoeid maar het gaf me wel een kleine boost en gloeiende voeten waar het bloed goed doorstroomde. Het is leuk om nieuwe dingen uit te proberen. Dit ga ik vaker doen. Als ik het later vertel aan een vriendin vertelt ze me dat er hele blote voeten paden bestaan. Oh ja, daar had ik wel eens van gehoord… Dat lijkt me ook leuk om eens te proberen. En dan zal ik niet vergeten om een foto te maken.

Suzanne Lap